Adriaan is verhuisd vanuit het westen naar Overijssel en woont met zijn partner in Oldemarkt. Hij schrijft over zijn ervaringen…
Postbode
Ze kwamen uit de grote stad in een klein dorp wonen. Als ik zeg klein, dan bedoel ik ook klein: nog geen 400 inwoners. In de stad hadden ze een winkel die ze goed hadden kunnen verkopen en daardoor in staat waren om een mooi vrijstaand huis met een grote tuin te betrekken.
Het was een ouderwetse winkel waar borstrokken, directoires, lange onderbroeken en bustehouders te koop waren. Het bedrijf was al generaties in de familie maar er waren geen opvolgers. Bovendien konden ze niet meer concurreren met de moderne lingeriewinkels. Ze organiseerde een leegverkoop en verkochten het pand aan een vastgoedmakelaar.
De nieuwe woonplaats was een ouderwetse gemeenschap waar iedereen elkaar kende en ook alles van elkaar wist. Als er iets onverwachts gebeurde was dat ‘voorpagina nieuws’ dat uit en te na besproken werd. Een van de belangrijke vragen, waren het kerkgangers? Toen dat het geval bleek te zijn werden ze min of meer geaccepteerd.
Desondanks werd er tersluiks gekeken wat voor meubelen er uit de verhuiswagen werden binnengedragen. De inhoud van het winkelwagentje met inkopen van de nieuwelingen in de enige supermarkt werd ook beschouwd als informatie over het echtpaar. Maar er werden geen buitenissige boodschappen gespot. Alles bleek gewoontjes en redelijk eenvoudig zoals de mensen zelf ook waren.
Totdat de zomer aanbrak. Het was een prachtige seizoen, zo’n jaargetijde dat leek op de zomers die vroeger altijd zonnig en warm waren geweest, zoals er door de ouderen altijd werd verteld. Na een warm weekend gonsde iets door de gemeenschap, een roddel die van oor te oor gefluisterd werd. Eerst werd er ongelovig met hoofden geschud, maar de postbode had het toch echt zelf gezien.
Wat had hij dan gezien? Helemaal blij dat hij nu in de belangstelling stond, gaf hij verslag van de ochtend toen hij langs de tuin van de nieuwe inwoners reed. Tussen de bomen lagen de man en vrouw, ja stel je voor, zonder kleren in de zon. Helemaal bloot? Ja, helemaal bloot.
Binnen no time wist iedereen het. Kinderen werden streng toegesproken om uit de buurt van het huis te blijven. Een reden daarvoor werd niet genoemd, dus vrijwel onmiddellijk vertrok het grut naar de huis waar deze zedeloze scene te zien zou zijn. De buurvrouw van het echtpaar besloot na overleg met haar man naar de twee toe te stappen, dit kon echt niet! Haar man wilde ook mee, maar dat werd hem uitdrukkelijk verboden. Met toch wat aarzeling betrad de buurvrouw de tuin en liep naar de plek die de postbode beschreven had. Ze werd vriendelijk begroet door de twee die overeind kwamen zitten. Wat bleek? Ze droegen allebei vleeskleurig ondergoed die ze uit de collectie hadden meegenomen omdat het toch niet meer te verkopen was. De postbode werd beschimpt door het teleurgestelde dorp vanwege zijn ‘verkeerde’ informatie. En de ‘nieuwe’ leefde nog lang en gelukkig.
