Adriaan is verhuisd vanuit het westen naar Overijssel en woont met zijn partner in Oldemarkt. Hij schrijft over zijn ervaringen…
Bundel
Ooit schreef ik een verhaal over een ontmoeting met een oude man in een restaurant. Het was zo druk in de zaak dat ik tegenover hem aan het tafeltje terecht kwam. Het bleek in dat die man niet zo van Kerstmis hield. Aan het eind van het verhaal probeerde ik hem te troosten met de opmerking:
‘Ach meneer het is zo weer Pasen.’
Nou moet ik bekennen dat ik ook niet zo van Kerst hou. Ik loop o.a. tegen de enorme vercommercialisering van dat feest aan. Er is weinig over van de oorspronkelijke viering. Ik bedoel dat de commercie er stevig mee aan de haal is gegaan.
Een voorbeeld:
– Wat is dit jaar de kleur van de versiering in de boom? Goud en zilver zijn uit, maar rood en groen is dit jaar de rage.
– Ook is het modieus om in plaats van ballen dit jaar groenten en fruit in de boom te hangen.
-Worteltjes, mooie rode appels, mandarijnen en hier en daar een banaan en als er ruimte genoeg is kunnen ook preien heel de decoratief zijn.- Hoeveel bomen nemen we dit jaar? Zetten we er weer een in de voor – en achtertuin.
Kunnen we dan dezelfde kleuren versiering gebruiken?
– Zullen we, net als verleden jaar, ook in de kamertjes van de kinderen boompjes neerzetten? ondanks het feit dat de kerstboom in de kamer van Frederikje op de tweede dag al onderste-boven op het bed lag.
– Wat eten we dit jaar? Weer de klassieke kalkoen, of gaan we op de veganistische toer?
– En wie nodigen we deze keer uit? En wat doen we met moeder?’
En zo kan ik wel doorgaan.
Ik weet het, je kunt de tijd niet terug halen, en dat is maar goed ook. Ik weet het nog van toen;
de (enige) boom in de huiskamer die op de eerste dag al de helft van z’n naalden liet vallen. Gezeur over wie dit jaar de piek erop mocht zetten, wat in de regel uitliep op een worsteling waarbij er weer een nieuwe gekocht moest worden. Na twee jaar besloot mijn moeder er maar vijf in voorraad te kopen.
Er stonden echte kaarsjes in, die maar één avond mochten branden. Waarbij mijn vader sidde-rend met een emmer en een dweil naast de boom de wacht hield.
Op kerstavond naar de kerk waar een hele grote boom stond, met elektrische lampjes. Na het kinderverhaal kreeg je een stichtelijk boek, een sinaasappel, (die meestal zuur was) en een speculaasje.
Wat het eten betreft, het was altijd een rollade die eerlijk verdeeld werd met ons gezin en de twee oma’s die elkaar absoluut niet mochten. Ja, het waren altijd gezellige dagen.
Een van de weinige dingen die ik leuk vond waren de boeken, stichtelijk of niet en ik ben nog steeds verslaafd aan lezen. Vooral een bundel kerstverhalen vind ik geweldig!
